Wymiana tarcz hamulcowych

Jest wiele symptomów, które mogą świadczyć o tym, że tarcze hamulcowe wymagają sprawdzenia. Mowa w tym punkcie przede wszystkim o:

• piskach, drganiach lub niepokojących dźwiękach występujących w czasie hamowania,
• spadku siły hamowania,
• pojawieniu się efektu pulsowania pedału hamulca,
• występowaniu na powierzchni tarczy głębokich rys, a czasami nawet bruzd,
• drganiach nadwozia lub koła kierownicy w czasie hamowania – to oznacza, że tarcze zostały skrzywione.

W celu potwierdzenia diagnozy, kierowca powinien udać się do warsztatu. Przed zakwalifikowaniem układu hamulcowego do wymiany, mechanik z pewnością dokona pomiarów grubości tarczy. Następnie porówna je z minimalną grubością tarczy określoną przez producenta części. I dowie się, czy spełniają minimalne normy. O ocenę stopnia zużycia elementów ciernych układu hamulcowego można też poprosić mechanika np. podczas sezonowej wymiany opon. W takim przypadku kierowca będzie otrzymywał informację o kondycji tarcz na bieżąco.

• Zwlekając z wymianą, kierowca powinien pamiętać o jednym. Zbyt cienka tarcza nagrzewa się szybciej. A temperatura obniża efektowność pracy układu. Skuteczność hamowania w skrajnym przypadku może się stać niewystarczająca. A przecież to od skuteczności zależy długość drogi hamowania. Poza tym cienka tarcza może pęknąć w czasie jazdy.

Nie ma czegoś takiego, jak z góry założony interwał wymiany tarcz hamulcowych. Przyjmuje się, że ich trwałość raczej nie przekracza 80 tys. km, choć np. tarcze ceramiczne są przeliczane przez producentów na całe życie pojazdu. Kluczem do podjęcia decyzji o wymianie jest zatem bieżąca ocena stanu tarcz hamulcowych. Występowanie objawów opisanych w powyższym akapicie kwalifikuje części do wymiany. Co ważne, z wymianą kierowca nie powinien zwlekać. Musi jak najszybciej umówić wizytę u mechanika.

• Styl jazdy kierowcy, ewentualnie jego umiejętności, mają potężny wpływ na trwałość tarcz hamulcowych. Przykład? Gdy kierowca wjedzie autem z rozgrzanymi hamulcami w kałużę, obie tarcze zostaną zahartowane. To sprawi, że ulegną wykrzywieniu. Będą powodować drgania podczas hamowania i wymagać wymiany. A nie ma procesu technologicznego, który mógłby przywrócić im pierwotny kształt.
• Kierowca powinien też pamiętać o prostej zasadzie. Mniej więcej co drugą wymianę klocków, w aucie należy zamontować także nowe tarcze hamulcowe. Nie ma jednak możliwości wymiany samych tarcz bez jednoczesnej wymiany klocków. Warto pamiętać też o tym, że już po pierwszej wymianie klocków tworzy się rant na tarczy. On sprawia, że nowe klocki hamulcowe dłużej „układają się” do tarczy w czasie jazdy.

Bardzo ważne jest przygotowanie. W tym punkcie nie chodzi wyłącznie o zakup nowych części zamiennych. Bo czasami auto należy bowiem np. podłączyć do komputera. To pozwoli na wprowadzenie układu hamulcowego w tryb serwisowy. W przeciwnym razie, w przypadku demontażu elementów, zacisk mógłby zacząć pracować samoczynnie. To byłoby groźne dla wymieniającego.

Podczas wymiany tarcz hamulcowych kluczowych jest kilka punktów:

1. Należy ustawić auto na podnośniku lub unieść do góry jedno z kół. Po odkręceniu koła, zacisku, klocków hamulcowych i jarzma zacisku, można odsunąć zacisk od tarczy. Po odkręceniu śruby trzymającej tarczę istnieje możliwość zdjęcia części z piasty (chyba że występuje jako część zunifikowana z piastą).
2. Tu zaczyna się niezwykle ważny etap. Bo przed założeniem tarcz, należy dokładnie oczyścić piastę. Założenie tarcz na nieoczyszczoną piastę zakończy się bowiem występowaniem bicia w czasie jazdy czy głośnymi piskami pojawiającymi się w ostatniej fazie hamowania. Czyszcząc, można usunąć nie tylko rdzę, ale również naloty powstałe od klocków hamulcowych. Konieczny jest pomiar bicia osiowego piasty.
3. Obie tarcze z tej samej osi przed montażem należy wyczyścić z oleju zabezpieczającego. Konieczny jest do tego specjalny zmywacz.
4. Kolejnym krokiem jest zamontowanie nowej tarczy i wykonanie ponownego pomiaru bicia osiowego. Gdy ten nie wykaże większych odchyleń, możliwy jest ponowny montaż jarzma, zacisku. Wcześniej należy jednak wyjąć klocki hamulcowe oraz oczyścić szczotką drucianą i te elementy. A ponadto należy pamiętać o nasmarowaniu tłoczka i jego wciśnięciu.
5. W dokładnie ten sam sposób należy wymienić wszystkie elementy cierne np. z przodu auta.
6. Ostatnim etapem jest odpowietrzenie układu hamulcowego. Po wymianie należy wykonać jazdę testową. Ta pozwoli sprawdzić, czy zmniejszenie skuteczności hamowania ustąpiło.
7. Po odebraniu auta z serwisu kierowca powinien pamiętać, że nowe hamulce muszą się ułożyć. Dlatego przez pierwsze 300 km należy unikać gwałtownego hamowania. To mogłoby doprowadzić do przegrzania i np. zeszklenia powierzchni klocków.

Naprawę da się wykonać we własnym zakresie. Konieczny jest do tego sprzęt i wiedza. Dla przykładu gdy kierowca nie oczyści z rdzy piasty, nowe hamulce będą piszczeć i bić w czasie jazdy.

Naprawy układu hamulcowego niestety nie są tanie. Muszą jednak dużo kosztować z uwagi na cenę samych części. Dla przykładu komplet tarcz i klocków na przednią oś w Oplu Corsie D kosztuje od przeszło 240 do ponad 400 zł. W Oplu Insignii kwota przekroczy już 1000 zł, podczas gdy w Mercedesie klasy S komplet potrafi kosztować od 6 do 8 tys. zł. A przecież na cenę wymiany tarcz hamulcowych składa się jeszcze koszt robocizny. Mechanik za jedną oś policzy co najmniej 150 do 200 zł.

• Całkowicie inną kategorię stanowią tarcze ceramiczne. Tu komplet zawierający także klocki hamulcowe na jedną oś kosztuje przeciętnie 20 tys. zł.