Wymiana filtra kabinowego

Mechanicy zalecają, aby wymieniać filtr przeciwpyłkowy w samochodzie co 15 tys. km lub co najmniej raz w roku. Czasami jednak interwał należy skrócić. Dzieje się tak przede wszystkim w przypadku samochodów, które są eksploatowane w mocno zapylonym środowisku, ewentualnie mają do czynienia z zanieczyszczeniami chemicznymi. W takim przypadku wkład osadnika wypełnia się dużo szybciej. Poza tym warto pamiętać o tym, aby wymienić filtr kabinowy za każdym razem podczas wykonywania procedury dezynfekowania kanałów wentylacyjnych w pojeździe.

Filtr przeciwpyłkowy w czasie eksploatacji pochłania nie tylko zapachy, bakterie i grzyby. On wypełnia się również cząstkami stałymi w postaci chociażby ziarenek piasku. W takim przypadku staje się mniej drożny. Skrajnie zużyty osadnik potrafi przepuścić do kabiny pasażerskiej czterokrotnie mniej powietrza od osadnika w pełni sprawnego. To odbija się na poziomie wentylowania kabiny i sprawia, że w aucie szybciej zaczynają parować szyby. W jego wnętrzu może być też kumulowana wilgoć. Ta z czasem zacznie się skraplać podczas nocnego postoju auta.

Filtr kabinowy można złożyć odwrotnie. Dla samego wkładu standardowego osadnika fakt ten może nie stanowić problemu. W takim przypadku jednak obudowa filtra nie jest w stanie wystarczająco doszczelnić przepływu powietrza w układzie. W efekcie zaczyna przepuszczać do kabiny pasażerskiej ziarenka piasku, a czasami nawet liście zaciągnięte z otoczenia pojazdu. Dlatego zawsze podczas montażu osadnika należy patrzeć na narysowaną na jego obudowie strzałkę. Ta powinna być ustawiona zgodnie z kierunkiem przepływu powietrza.

Producenci samochodów ukrywają go przede wszystkim w dwóch typowych miejscach. Pierwszym jest podszybie. Dostęp do osadnika podczas wymiany można uzyskać poprzez demontaż osłony w okolicy mocowania wycieraczki. Do tego celu konieczne jest otwarcie maski przedniej pojazdu. Drugim typowym miejscem jest schowek na rękawiczki przed fotelem pasażera. Osadnik w tym przypadku jest ukryty za otwieraną szufladą. Do uzyskania dostępu do niego konieczne jest zdjęcie schowka.

Filtr przeciwpyłkowy nie ma bezpośredniego wpływu na działanie układu klimatyzacyjnego. Nie wpływa na fakt czy schładzacz jest w stanie obniżyć temperaturę powietrza w kabinie pasażerskiej pojazdu. Ma jednak wiele wspólnego z komfortem podróżowania. Uwięzione we wnętrzu filtra grzyby i bakterie generują nieprzyjemny zapach wydostający się z kanałów wentylacyjnych podczas pracy nawiewów. A do tego klimatyzacja potęguje ilość odkładanych drobnoustrojów we wkładzie osadnika. Nieprzyjemny zapach powinien być niepokojącym objawem. Związane z nim bakterie są w stanie wywołać przeziębienie, ale także atak alergii.

Wkład obydwu filtrów może być generalnie podobny. Będzie to materiał, którego zadaniem jest wyłapywanie zanieczyszczeń z powietrza zasysanego przez samochód. Filtr przeciwpyłkowy pracuje jednak w układzie wentylacyjnym czy też klimatyzacyjnym. Filtr powietrza z kolei zamontowany jest w układzie dolotowym. Filtruje powietrze, które jest zasysane wprost do komory spalania.

Wymianę filtra kabinowego przeprowadza się na ogół jako element szerszej wizyty serwisowej. Czasami w ramach wymiany oleju i filtrów, a czasami odgrzybiania klimatyzacji. W takim przypadku koszt wymiany części jest wliczony w całościowy koszt usługi mechanika. Montaż nowego osadnika w układzie wentylacyjnym nie jest procedurą przesadnie skomplikowaną. Jej wykonanie zajmie pracownikowi warsztatu zaledwie kilka minut. Usługa samej wymiany filtra przeciwpyłkowego nie powinna być zatem droższa niż 10 do 30 zł.

Aktualnie na rynku dostępne są przede wszystkim trzy rodzaje filtrów przeciwpyłkowych. Bazowe modele składają się z materiałowego wkładu. Wkład ten może być jednak uzupełniony aktywnym węglem lub aktywnym węglem i jonami srebra. Aktywny węgiel świetnie radzi sobie z wyłapywaniem nieprzyjemnych zapachów, ale także np. gazów wydechowych i cząstek stałych emitowanych przez auta w ruchu drogowym. Jony srebra z kolei mają działanie bakteriobójcze. Wyłapują nawet 99 proc. bakterii, wirusów i grzybów. Poszczególne modele różnią się nie tylko funkcjami, ale i ceną. Modele z węglem aktywnym i jonami srebra są zazwyczaj o kilkanaście do kilkudziesięciu procent droższe od filtrów standardowych.